Soyu tükenenler hakkında

Otomobilleri seven insanlar olarak kendine has ruhları ve karakterleri olan sürücüsü ile tüm deneyimi paylaşan otomobilleri seviyoruz. Fakat geçmişte odamızın duvarlarına astığımız, yeterince şanslı olan insanlar tarafından limitlere kadar zorlanarak takdir edilen bu otomobillere bir şeyler olmaya başladı. Bu özel türün seçkin üyeleri olarak kabul edilen otomobiller bile artık gizli bir düşmanın perdeler arkasında oynayan ellerinde birer birer can veriyorlar. And abinin M5 testinde de izlediğimiz gibi sürücüsü ile iletişime geçen, iç malzemelerinden geri kalan her detayına kadar size ihtiyacınız olanı değil; sizi şımartacak, mutlu edecek olanı sunan otomobillere neler oluyor. Hızla yayılan hepsi her gün aynı işi yapan robotlar ve robotlaşan insanlar tarafından üretilen bu tehlikeli tür otomobiller de ne? Biz bu otomobilleri gerçekten seviyor muyuz? Yoksa eldeki ile mi yetiniyoruz yada diğer bir sorun bu problemi kafaya takacak kadar otomobil tutkunu olan insanların da mı sonu geliyor?

Tek hırsı patronların cebini doldurup, rakipleri egale etmek olan firmaların otomobillerini tamamen yasal zorunluluklar, minimum müşteri talepleri ve kar marjı hedefleri ile tasarlandığı günler de sararıp solan bir daha okuyamayacağımız değerli bir parşömen gibi parçalanarak rüzgara karışan otomobil üretmenin gizli sanatını bir daha görebilecek miyiz acaba? Belki de günümüz ekonomik koşullarını ve teknolojik gelişimini göz önüne alırsak  bir takım şeyler hayatımıza zorunluluk olarak giriyor olabilir. Tamam şuan çıkıp galeriye gittiğinizde geçmişte aklınıza bile gelmeyen zımbırtılara sahip, çok daha güvenlikli, sürüşü zevksiz ve diğer her şeyi doyuracak kadar değil damakta tadını bırakacak kadar sunan bir otomobil sahibi olarak çıkabilirsiniz. Peki bizler otomobil sahibi olan insanların belki de %80’i için (aslında çevremdeki ne sürdüğünü bile bilmeyen, galeriden parayı basıp çıkan insan sayısını düşününce iyimser bir rakam bile oldu) üretilmiş olan bu son teknoloji elektronik bebek bakıcısı otomobiller ile geçinebilir miyiz?

Aslında iyiliğimizi düşünen bu elektronik bakıcılar her ne zaman elimizi tatlılara uzatmaya çalışsak, bazen ufak bir uyarı ile bazen de olağan dışı davranışlar sergileyip bizi korkutarak tatlıları bizden kaçırıyor. Aslında özellikle kötü hava koşullarında yada bazı beklenmedik durumlarda sağladıkları faydaları da göz ardı etmek istemiyorum. Özellikle şehir içinde öndeki otomobili güvenli bir şekilde takip edip size gaza frene dokundurtmayacak bir otomobile sanırım hayır diyecek insan sayısı azdır. Fakat ortadaki problem tam olarak da bu sistemlerin varlığı değil. Problem bu bebek bakıcılarının yemekten sonra bile “tatlılara” izin vermemeleri. Daima başımızdan ayrılmayan aşırı korumacı bir anne gibi terlediğimizde tüm rahatsızlığı ile gelip sırtımıza o havluyu koymaya çalışıyorlar.

Tabi bir de mükemmel hızlanmalar sağlayan kalkış kontrol sistemleri, göz kırpana kadar 3 vites atan şanzımanlar, her tekerleğe ayrı tork uygulayarak paletli bir tank misali virajları almanızı sağlayan sistemler ve daha niceleri var (neredeyse kendi kendine yanlayan yeni Focus RS’i de unutmamak lazım). Evet aslında bunların hepsi tek tek incelendiğinde mühendisliği ile ne olduğunu bilen meraklıları hayran bırakan özellikler. Peki bu özellikleri Tesla’nın otomatik pilot modu ile birleştirdiğimizde ne olacak. Kendi kendine giden en iyi sürüş makinesi 3500. Bu mudur yani olay; “Ultimate Driving Machine” sloganları “Ultimate Self-Driven Machine” mi olacak. Hafta sonları televizyonu açtığımızda kişiliği ile Buz Adam lakabını kazanan Kimi Räikkönen’i değil, harbiden soğuk espri niteliğinden dolayı bu lakaba kavuşan Kimidroid 5.1’i mi izleyeceğiz.

Hazır Formula 1 konusu açılmışken aklınıza artık hafta sonları yarışlarını izlememenize sebep etmenlerden biri geliyor mu?  Mesela ses desem. Kulaklarınızda çınlayan o vahşi ses artık pistler de yankılanmıyor. Benzer bir durum yollarda kullandığımız diğer otomobiller içinde geçerli. Küçük motorlu haşarı olduğunu iddia eden aslında kağıt üstünde gerçektende atalarından hızlı olan; fakat yinede aynı zevkleri tattıramayan hoparlörden egzozlu sporculara ne demeli. İyi optimize edilmiş sistemler sayesinde ilk başlarda inanılmaz bir etki bırakan pembe ses bulutu, siz alıştıkça rüzgar ile dağılarak yavanlığı ile sizi adeta sarmalıyor. Belki de biz biraz erken mi doğduk, geçmişi bilmesek belki de bu sistem o kadar da kötü gelmeyecekti, her neyse.
Elektronik yardımcılara geri dönecek olursak tüm bu sistemler aslında otomobil üreticilerini biraz da tembelliğe alıştırdı. Nasıl mı? Eskiden spor otomobil iddiası ile piyasaya çıktığınızda ortaya koyulan eserin sizi limitler zorlandığında ipin ucundan alabilecek ESP yada torque vectoring gibi özellikleri yoktu. Bu nedenle bu otomobiller tahmin edilebilir olmalı ve olayları kademeli olarak yaşamalıydı. Fakat şimdilerde durum böyle değil. Kapattığınızda bile arka planda sizi gözetleyen ESP, vb. sistemler eskilerin şasi mühendislerine duyulan ihtiyacı azalttı. Sonuç olarak karşımıza güvenli giden fakat bunu yaparken iki farklı yolu izleyen spor otomobiller çıkıyor. Günümüzde artık ağırlık dağılımı ve süspansiyon ayarları mükemmele yakın otomobiller ile değil, her şeyden yeterince ve ekonomikçe payını almış geri kalan her şeyde sırtını elektronik yardımcılara ve elektronik diferansiyellere yaslayan otomobiller ile karşılaşıyoruz. Bu otomobillerde belki bir yerlere çarpmanızı sonuç olarak engelliyorlar ama esas keyfi alacağınız limitlerde hiç de dost canlısı değiller.

Umarım soyu tükenmek üzere olan ve geriye sadece birkaç temsilcisi kalan sürücü için üretilen otomobilleri yollarda görmeye devam edebiliriz. Eğer bu olmazsa herhalde gelecekte kendi E39 M5 ruhu taşıyan klasiklerimizi bulmamız gerekecek…

Uzun yazıyı sabredip okuyan herkese bir teşekkür olarak günümüz teknolojisinin nasıl pratiğe dökülmesi gerektiğini gösteren özel bir klasik ve tam bir otomobil tutkusu Chris Harris’in videosu. Gazlamalar için 21. dakikaya gidebilirsiniz.