Japon Elmas’ı: Honda Civic (FD6)

Kimileri için halen bir hayal, bazıları için bütün sesleri içeri alan boş bir teneke. Herkes için farklı bir düşünce penceresi açan bu Japon aracı, benim içinse ilk başta ‘Babamın Arabası’ olarak çok büyük bir değere sahipti.

Sahipti dediğime de bakmayın, hala (nerdeyse) aynı hisleri besliyorum babamın arabasına karşı. 2007’nin yağmurlu bir Kasım akşamı ilk defa evimizin önüne geldiğinde, epey heyecanlanmıştım. O kapıyı açtığımda genzime dolan ‘sıfır kokusu’ hala bazen kokusuz ortamlarda hissettirir kendini.

İlk başta o yeni göstergelerine vurulmuştum. Kapı açıldığında yanmaya başlıyordu, belki de sürüşe çağırıyordu sizi. O günden 8 sene geçmesinin ardından(56.000 km’de) hala zır stock olan FD6’yı ve ek olarak ehliyetim olmamasından dolayı (hala yok) uzun süre sürücü koltuğuna oturmadığım bu aracı, sizler için bir yolcu gözüyle anlatacağım.

Geniş konsolu her ne kadar genişse o kadar da kalitesiz. Testlerde bahsedilen Japon plastiğinin babası. Ekranlar evet, 2007’nin de gerisinde ama isteneni veriyor. Arkası geniş olmasa da 2 kişi epey rahat bir biçimde yolculuk edebilir. Bagajıysa Jetta’nınkinden küçük. Böyle giderse sıkıcı olacağını düşünüceksiniz. Evet biliyorum bu otomobilin bir çok eksiği var. 90 km/s hızdan itibaren içeri aldığı rüzgar fırtınasını mı, düzgün çalışmayan adeta sizi geri fırlatan ABS’sini mi, yoksa takır tukur olan süspansiyonunu mu anlatıyım. Evet bunlar da var. Herkesin dışarıdan bakıp, ‘Vaay Civic’ dediği aslında kalitesiz bir Japon. Peki onu özel yapan ne?

Çoğu durumda Honda modellerini kurtardığı gibi burada da Japon motor teknolojisi VTEC, FD6’nın yardımına da İ-VTEC olarak koşuyor. 1595 cc’lik ebata sahip olan motor, 125 beygir(4250 d/d) ve 152 Nm tork (5500 d/d) sağlıyor. Uzun yolda dikkatsiz bir biçimde gittiğinizde dair 5.5 litrelere düşen 100km’deki ortalama yakıtı, ancak kavşaktan kavşağa redline’da koşturunca 13 litreler civarına çıkıyor. Şehir içi aralarda ise 7 litre civarında geziyor. Redline’a 7200 rpm d/d’da ulaşan ve bu denli güzel bir ses çıkaran bu otomobile, bu ülkede nasıl lpg takarlar bilmiyorum. Ama takanlara da saygım sonsuz.

Sürüş dinamikleri hakkında pek yorum yapamasam da, babamın usturuplu kullanışından mı yoksa harbiden yol tuttuğundan mı bu arabanın arkasının kaydığını hiç görmedim. Şayet VSA denilen ESP’nin Honda’cası en boş olan Dream versiyonda yok (Gelecekte işime yarayacak hihihihi :D).  Ama izlenimlerime göre VSA’ya gerek de yok.

Önde ise durum biraz farklı, her ne kadar arkadan kaymıyorsa önden de o kadar yatıyor. Yanlış okumadınız yatıyor, bazen harbi motorsiklet tadı veriyor :D. Üzerindeki Goodyear Efficient Grip’lerden midir bilinmez ama ne kadar tutuyorsa o kadar da yatıyor. İnsanın içinden bu kadar yattıktan sonra tutmaz hissi geçiyor. Ama henüz bir tehlike yaşamadık çok şükür.

İlk kez sürücü koltuğuna geçtiğim araç olan FD6, neredeyse her Honda kullanıcısının olduğu gibi benim için de bir efsane, öyle de kalmaya devam edecek. İlk deneyimim, ilk kesicim, ilk atraksiyonlarım…Kim bilir belki de gelecekteki ilk driftim. Editör kardeşinizin kaleminden çıkan bu yazıyı beğenmeniz dileğiyle,

Sevgilerle,