Sürpriz Yumurta: Volkswagen Jetta 1.4 TSI Highline

Önceki nesil Octavia‘yı kullanışlılığı, konforu ve kalitesiyle ideal bir aile otomobili olarak görmüştük (ve annemize almıştık). Yalnızca yersiz zorlamalara verdiği yumuşak tepkiler, yüksek yakıt tüketimi ve yol gürültüsü onu 5 yıldızdan alıkoymuştu. Peki ya bunlar da olmasaydı?

Jetta; yanıt bu. Sene başında güncellenen otomobille 400 km’den fazla yol yaptık ve iç mekanının bıraktığı vasat intiba haricinde, arabada hiçbir kusur bulamadık.

Makyajla beraber Golf 7’nin klima kumandalarına ve hareketli orta kol dayamaya kavuşan Jetta’nın kabini bir nebze modernleştiyse de, özellikle grafikleri birkaç sene geriden gelen ekranlarıyla yaşını belli ediyor. Daha da önemlisi, işçilik kusurları ve trim sesleriyle ‘Meksika üretimi’ eleştirilerini haklı çıkartıyor. Golf’le paylaştığı düğme ve diğer bileşenlerin kalitesi üst seviye, fakat bir araya getiriliş biçimleri gelişigüzel. Bilhassa ön kapıların üst kısımları ile el freni etrafındaki plastiğin sertliği, ve DSG’nin altındaki fazlasıyla oynak çerçeve, rahatsız ediyor. Yeni dairesel klima kumandaları da, Golf’teki gibi gevşek.

(Eski) Octavia’da sol far kumandalarının altındaki ve koltuk altlarındaki gözlerden mahrum Jetta, buna karşın çok daha geniş bir arka diz mesafesi sunuyor. 510 litrelik bagaj ondan dar olsa da halen ‘dar’ değil. Kilitlenebilen torpido gözü, aynı zamanda soğutmalı da. Koltuklar rahat, müzik sisteminin ses kalitesi ve otomobilin izolasyonu oldukça başarılı.

Yalnızca TSI’lar arasında değil, bu segentteki tüm motorlar arasında favorilerimizden biri olan 122’lik 1.4 TSI, yoğun trafiği de içeren yüzlerce kilometreyi ortalama 6,5 litreyle tamamladı. Sakin kullandığınız müddetçe 8’i hemen hiç geçmeyen tüketim, azami 17’yi gördü. Makinenin güç üretimi, devirlenmesi ve karakteri nefis biçimde atmosferiği andırıyor – süpürge sesi hariç. Performansı daima tatmin ediyor ve DSG’yle fevkalade uyumlu çalışıyor.

Süspansiyon beklentilerimden biraz daha gergin ayarlanmış olsa da ‘sert’ değil, ‘dinamik’ sıfatını hak ediyor. Jetta’nın tok ve rahatsızlık vermeyen bir sönümlemesi var ancak Golf kadar konforlu değil.

Asıl sürprizse, şasi ve direksiyonun limitlerde ortaya koyduğu gösteri. Hankook Ventus Prime 2’lerin de desteğiyle epey yüksek süratlerde başlayan kayma hemen hep arkada ve daima kademeli gerçekleşiyor. Jetta harikulade kontrollü, güven ve hatta keyif veren bir sürüş makinesi.

Elektrohidrolik direksiyon, son zamanlarda teste gelen diğer Volkswagen Grubu türevlerindeki elektronik örneklerden çok daha hisli, tepkileri çok daha dürüst. Maalesef hidrolikler, gün geçtikçe direksiyon sistemlerini terk ediyor ve bu, sürüş keyfini ön planda tutan bizim gibiler için büyük kayıp. Gazladıkça Jetta, olduğundan daha kompakt hissettiriyor, sürücüsüne mutlak hakimiyet duygusu veriyor, ve bu sırada başrolde direksiyon oynuyor.

Durdurma gücü ve dozajlaması başarılı frenler, panik anlarında pedal hissi konusunda zayıf kalıyor. Aniden üstüne çıktığınızda hamurumsu bir hal alan pedal dibe doğru ‘dalıyor’. Ancak otomobil, yüksek süratli frenajda dağılmadan yavaşlıyor.

Yazı: And Mehmet ÇETİN