Geçen hafta 50-60 arası belki daha fazla bayır aşağı bir caddede kopturmuş gidiyorum bi tane araç yola fırladı bakmadı bile sağına 5-6 metre kala atladı önüme dibine kadar kökledim freni hızımı 5-10 lara kadar indirdim direksiyonu sağa kırdım kornaya basa basa küfür ede ede açtım uzunları yapıştım arkasına yanına giricem iki şeritli yol önüme giriyor sürekli ona da izin vermiyor kırmızı ışıkta yakaladım, ben soldayım o sağa bakıyor ben bağırmaya başlayınca indirdi biraz camı 70-80 yaşlarında takım elbiseli bir dede;
b-napıyosun atlanırmı öyle yola
d-yol benim hakkım bascaksın biraz frene
b-nasıl senin hakkın dibine kadar bastım frene ne birazı otobüs durağına giriyodum direksiyonu kırmasam sana nasıl araba kullanıyorsun sen
d-trafik adabı öğren birazcık edepli ol çarparsan sen suçlusun
İndim araçtan
b-böyle adap mı olur kaç asır faytonda mı aldın ehliyeti ne suçu atla yola vuruncada ben suçluyum var mı öyle dünya (bu biraz ağır oldu ama sinirden gözüm döndü akranım biri olsa tekme tokat kavgaya kadar giderdi.)
arabasına da vurunca millet girdi araya bu gazladı gitti. 2. ışıkta gene yakaladım girdim önüne de yaşına hürmeten neyse dedim bide 400 kilometre yol tepmişim
Bence bu yol verme olayında biraz hoşgörü olmak lazım, tabi müsaitsen kimse kimseye yol vermesse millet atlamayı alışkanlık haline getirir ve getirdide. sinyal veriyorum sağa giricem indadına gaza basıyor yola çıkıcam normal gitse çıkıcam yine gaza basıyor şaka gibi. Biraz hızını kesmek çok birşey kaybettirmez insana. Ben genelde ağır taşıtlara rampa çıkanlar ve biraz yavaşlamam yetiyorsa yol veriyorum. Çok dik rampa çıkıyorsa duruyorum, çok sıkışık bir trafikte giremiyorsa yola yine yol veriyorum ama hiç alamıyorum bu tek taraflı bir aşk sanırım bu