İmkanim olsa bende bende ailemi alıp gitmek artik çok istiyorum. İlginçtir imkanım varken eğitimim sonunda kalmayıp ülkem deyip gelmiş kalmamıştım. Faydam olsun, tek başıma değil top yekün kurtuluşa, kaliteli ve güzel bir topluma erişmek böyle olur diye düşünüyordum, emek emek sonra esaret gibi bir hayat, kalitenin, bireysel ve sosyal kalitenin dip yaptığı bir yere dönüştü burası. Gençlik.. çok yoğun umutlar ve yanlış kararlar. Bu gün döndüğüme sonraları kaldığıma pişman oldum. 2 evladım var ve bu halde bir yerde yaşayacak olmaları kahrediyor lakin gitmek tek başına olduğu kadar kolay değil. Bir kaç yıl burada kalmaları demek. Arada ciddi mesafe bir şey olsa yapayalnız ne yaparlar, hele her an herşeyin olabildiği bir yerde bu riski alamıyorum, alabilsem hemen gidecem. Mesele para pul değil olmadı olmazda inşallah ve o kadar da düşmeyiz umarım...Hayatını düzenini tek iken çok olduğunda çaresiz kalinan ve yarın kim bilr ne hallere geleceği ucu açık parantez gibi olan bu memlekette kurmamak benim de eli yüzü zihni düzgün gençlere tavsiyem olur. Çok acı, çok kanatan bir cümle benim adıma bu lakin en doğrusu bu. Neyi yapsan gayret etsen "ben sen biz" değil hep o/onlar... Böyle bir yerde durmak sosyo kültürel bir intihar gibi. Bence acı ama doğru bir karar. Allah hakkında güzellikler versin...